مقایسه راستای سر و گردن در کودکان با اختلالات بینایی و شنوایی و رابطه آن با برخی ابعاد آنتروپومتریکی

مقدمه: هدف از مطالعه حاضر، مقایسه راستای سر و گردن در کودکان با اختلالات بینایی و شنوایی و رابطه آن با برخی ابعاد آنتروپومتریکی بود. روش بررسی: مطالعه از نوع همبستگی می باشد که در آن ارتباط متغیر های ملاک و پیش بین بررسی شده است. 30 کودک کم بینا، 30 کودک کم شنوا و 30کودک سالم در محدوده سنی 6 تا 12 سال به صورت غیر تصادفی هدف دار انتخاب شدند . جهت ارزیابی ناهنجاری های وضعیتی سر به جلو و کج گردنی، از نمای جانبی و قدامی ناحیه سر و گردن توسط دوربین دیجیتال عکسبرداری شد. متغیرهای آنتروپومتریکی (محیط سر، گردن، قفسه سینه، طول گردن، عرض گردن، شانه ها، قفسه سینه، فاصله قسمت فوقانی جناغ- تراگوس و قد فرد در حالت نشسته) نیز اندازه گیری شد. جهت تجزیه و تحلیل آماری داده ها از آزمون آماری آنالیز واریانس یکطرفه و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته ها: نتایج آماری نشان داد که زاویه سر به جلو کم بینایان کمتر از گروه کم شنوایان (001/0p=) و سالم (017/0p=) و زاویه خم شدن یکطرفه سر کم شنوایان بیشتر از گروه سالم بود (001/0p=). همچنین بین محیط سر (025/0p=)، طول گردن (001/0p=)، طول قسمت فوقانی جناغ- تراگوس (003/0p=) و قد نشسته (014/0p=) با ناهنجاری سر به جلو رابطه معناداری وجود دارد،هر چند بین دیگر عوامل آنتروپومتریک با متغیرهای نیم رخ ساختاری (سر به جلو، کج گردنی) ارتباط معناداری مشاهده نشد. بحث و نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهد که راستای سر و گردن کودکان می تواند تحت تأثیر اختلالات بینایی و شنوایی قرارگرفته و این راستا با برخی ابعاد آنتروپومتریکی رابطه معناداری دارد. لذا توجه بیشتر به برنامه های تمرین درمانی جهت اصلاح و بهبود وضعیت بدنی و ابعاد آنتروپومتریکی تغییر یافته در کودکان با اختلالات حسی بینایی و شنوایی ضروری به نظر می رسد.